37. شيخ محمّد نجم‌الدّين نقشبندی، قدّس سرّه
وی فرزند شيخ عمر ضياءالدّين بن شيخ عثمان سراج‌الدّين نقشبندی است که به سال 1280 هجری در قريۀ ته‌ويلی چشم به جهان گشوده و مادرش «سلمی خاتون» دختر محمود بيگ صاحبقران از امرای مشهور بابان و اهل سليمانيه بوده است.
شيخ نجم‌الدّين چون ساير فرزندان خانواده در کودکی به خواندن قرآن و ساير علوم متداول پرداخت و از ملا حامد كاتب آموزش گرفت و به اتفاق برادرش شيخ علاءالدّين در خدمت عموی بزرگوار خويش شيخ محمّد بهاءالدين به کسب آداب سلوک و طريقت مشغول شد و چون عمويش چشم از جهان فروبست به همراه برادرش راهی بياره شد و در آنجا از محضر پدر بزرگوار خويش بهره‌مند گرديد و پس از درگذشت او بر مسند ارشاد نشست. شيخ نجم‌الدّين دل از بند تعلقات جهان گسسته داشت و همواره با رجال علم و ادب مصاحبت و همنشينی می‌کرد و خود نيز شاعری توانا بود و «کوکب» تخلص می‌کرد. از اوست:
جهان بی مهر و عالم در تلاطم، يار مستغنی
مرا بر آرزوهای دل خود خنده می آيد
وی در محرّم الحرام سال 1337 هجری بيمار شده، پس از چند روز روی در نقاب خاک کشيد و در بياره نزديک آرامگاه پدر بزرگوارش به خاک سپرده شده است.
به نقل از: سلسلۀ نور