32. شيخ محمّد بهاءالدّين نقشبندی، قدّس سرّه
وی پسر ارشد شيخ عثمان سراج‌الدّين است که در هشتم ربيع الثانی سال 1252هجری در قريۀ ته‌ويلی چشم به جهان گشوده است.
مادرش «خورشيد خاتون» نام داشته و از بيگ‌زادگان سليمانيه بوده است. حضرت بهاءالدين در آغاز هفت سالگی قرآن و دروس ابتدائی و صرف و نحو عربی را در نزد ملا محمود دشی و ملا حامد بيسارانی،کاتب و نديم مخصوص شيخ سراج‌الدّين، فرا گرفت و در سن 15 سالگی در محضر پدر بزرگوار خويش به کسب آداب طريقت پرداخت و در کمترين مدت بر اثر لياقت و استعداد خدا دادی از طرف والد ماجدش به سرپرستی امور خانقاه و نيز راهنمائی مريدان منصوب شد، چنانکه در روزگار وی، خانقاه گرمی و صفای تازه‌ای پيدا کرده و مجمع دانشمندان بزرگ آن عهد و عارفان گشت.
شيخ محمّد بهاءالدين به زيارت خانۀ خدا نائل شد و پس از انجام مناسک حج ديگر بار به زادگاه خويش ته‌ويلی باز گشته، امر ارشاد را از سر گرفت. وی چهار همسر داشته است که نخستين آنها «طيبه خاتون» دختر شيخ عبدالرّحمن از سادات «چور» مريوان و از نوادگان ملا ابوبکر مصنّف بوده است. اين بانوی بزرگوار مادر پير عالی مقام طريقت، شيخ علی حسام‌الدّين می‌باشد.
شيخ محمّد بهاءالدين پس از 15 سال ارشاد و رهبری مسلمانان در سير و سلوک طريقت، سرانجام در صبح جمعه پنجم ربيع الاول سال 1298هجری در قريۀ «گولپ» از روستاهای کردستان عراق به سرای باقی شتافت و پيکر پاکش را به «ته‌ويلی» حمل کرده، و در نزديکی آرامگاه پدر بزرگوارش به خاک سپردند.
به نقل از: سلسلۀ نور