5. حضرت امام جعفر صادق، رضی الله عنه
جعفر بن محمّدباقر بن علی بن حسين بن علی بن ابي‌طالب، رضی الله عنهم، مکنّی به ابو عبدالله و ابو اسماعيل و ملقب به صادق در سال 80 هجری در مدينه ديده به جهان گشود. مادرش «فروه» دختر قاسم بن محمّد بن ابی‌بکر صدّيق است.
امام جعفر صادق، رضی الله عنه، در زهد و تقوی و علوم متداول يگانۀ روزگار بود، و او را به سبب امانت داری و صدق گفتارش «صادق» لقب داده‌اند و از تابعين بزرگ بود و در علوم پايگاهی بلند داشت. بسياری از بزرگان عصر بخصوص امام ابوحنيفه و امام مالک از محضرش استفاده بردند و نيز جابر بن حيّان طرسوسی کيمياگر معروف و دانشمند بزرگ اسلامی افتخار شاگردی او را داشت. او رسائل استاد خويش را در مجموعه‌ای گرد آورده که در کشف الظنون از آن سخن به ميان آمده است. وفات امام جعفر صادق،رضی الله عنه، به سال 148 هجری اتفاق افتاده و در گورستان بقيع مدفون است.