21. شيخ محمّد درويش سمرقندی، قدّس سرّه
وی خواهر زادۀ شيخ محمّد زاهد سمرقندی و از اصحاب او بود. در علوم ظاهری و باطنی توانا و به «درويش محمّد » معروف بود.
درويش محمّد دست ارادت به خواجۀ احرار داده و اجازۀ خلافت را از شيخ محمّد زاهد گرفته بود و در قريۀ امکنه سکونت داشت و در کنج عزلت مشغول رياضت بود. وی ساليان دراز در خدمت شيخ محمّد زاهد بود و پس از در گذشت اين پير،خليفه و جانشين او شد و دارای پيروان بسيار بود، از جملۀ آنان شيخ محمد خواجگی امکنگی است.
وفات شيخ محمّد درويش در سال 970 هجری اتفاق افتاده و آرامگاهش به قول صاحب خزينةالاصفياء در اسفزار و به گفتۀ مؤلف خيط السبحات در امکنه است.
به نقل از: سلسلۀ نور