26. شيخ محمّد سيف‌الدين فاروقی، قدّس سرّه
اين عارف بزرگ فرزند محمّد معصوم عروة الوثقی است و به سال 1055 در سهرند متولّد شد. آموزش اوليه را همراه با روش و آئين طريقت از محضر پدر بزرگوار خويش آموخت و به دستور وی برای امر ارشاد به دهلی رفت، در آنجا سلطان محمّد اورنگ زيب عالمگير در سلک مريدان او قرار گرفت.
شيخ محمّد سيف‌الدّين چنان در امر به معروف و نهی از منکر مبالغه می‌فرمود که «محتسب امّت» لقب يافت و خانقاهش محل اجتماع خلفاء و مريدان بسيار گشت.
گويند چون در مجلس می‌نشست، حالتی انتظار گونه بدو دست می‌داد، پنداشتی که عاشقی بود در انتظار معشوق و چون نام خدای را می‌شنيد، چنان حالتی می‌يافت که بيخود از خويش می‌گشت. سال وفاتش 1095 ثبت شده و آرامگاهش در سهرند است.
به نقل از: سلسلۀ نور